Czarno-białe, czarno-białe, bęc!

Zdjecie pochodzi ze strony www.petaduniauni.blogspot.com

Pływamy w wodzie, jak co dzień, mijamy rozszeleszczoną od kolorowo-rybkowych podgryzań pobliską rafę, schodzimy trochę niżej nad piaszczystą łachę a tam zspłłpssss, zza skałki czarno-biały wąż się zgrabnie wysnuwa, zerka na nas z ukosa i krętym zawijasem odpływa w błękitną głębinę. Oddychamy z ulgą, bo to nie wiadomo, kto on taki, skoro nawet się nie przedstawił. Tego samego dnia pytamy miejscowych nurasów:
– Takiego węża czarno-białego widzieliśmy, bać się, czy nie?
– Nieeee, czarno-biały to luuuuz.
Mając na uwadze, że 99% rzeczywistości jest dla nich ekstra luuuuuuz łamane na no proooooblem, pytamy jednego białego, co sądzi o tej gadzinie. (Czy wąż to płaz czy gad?)
– Czarno-biały? Eee, luuuz – słyszymy w odpowiedzi.
No więc następnym razem, przy podobnym spotkaniu nie do końca poprawnie i zgodnie z etykietą zaczepiamy stworzenie. Nie żeby jakoś namolnie paluchy od razu do nosa, czy ciągać go za ogon, ale jednak bez strachu blisko podpływamy przyjrzeć się owemu, bo przecież taki śliczny, jak zebra prawie – w paski. A ten, na propozycję bliższej znajomości zwija się nagle, kurczy i znienacka prostuje, zupełnie jak by chciał dziabnąć. Wycofujemy się, ale on wcale nie rezygnuje, to do mnie to do Tomka, jak gibka, zwinna sprężyna. Uszami wyobraźni słyszę jak syczy zajadle, kiedy tak atakuje. Robimy szybki odwrót i  trochę obrażeni wracamy na „naszą rafę”, do znajomego akwarium.
Jakiś tydzień później, czekając na transport do portu opowiadamy historię jednemu ze starszych miejscowych.
– Ale ten czarno-biały to był w ciapki czy w paski? – Próbuje sprecyzować.
– No normalnie, w paski – rzucamy lekkodusznie.
Ten patrzy współczująco jak na ostatnich durni i w końcu cedzi powoli:
– To gdyby was ukąsił, mielibyście jakieś 10 minut życia.
O-o.

Post powstał na zajebistym notebooku Acer Aspire TimelineX